یکی دیگر از صنایع دستی
رایج استان همدان، گیوه
بافی است ، که در تعدادی
از روستاها به تولید آن
می پردازند. گیوه ، نوعی
کفش نرم، سبک، مقاوم، خنک
و ارزان قیمت است، که
رویه آن از نخ پنبه ای
تابیده شده و زیر آن از
چرم یا آجیده انتخاب می
شود. امروزه کفشهای
ماشینی از رونق این نوع
کفش کاسته است، اما هنوز
هم تولید کنندگان نوع
دستی و سنتی این کفش
انگیزه هایی برای تولید و
عرضه دارند.
بافت رویه این کفش،
عمدتاً در روستاهای
دهنول، کفراش و فهروند در
روستای آرتیمان در
تویسرکان و بافت زیرآجیده
در علی آباد دمق از توابع
ملایر رایج است.
اکثر شهرهای استان و خصوصاً همدان، نهاوند و تویسرکان از
قدمت بسیار بالایی برخوردارند. هرودت مورخ یونانی، نام
همدان را اکباتان ثبت کرده است و بنای این شهر را را به
دیااکو، موسس سلسله ی مادها نسبت داده است.
هخامنشیان، همدان باستان را به نام هگمتانه ( به معنی محل
اجتماع ) و به عنوان پایتخت تابستانی خود برگزیده بودند،
که اولین پایتخت نخستین تشکیلات حکومتی در ایران بوده است.
کاوشهای باستان شناسی انجام شده در تپه ی گیان نهاوند و
محوطه حیقوق نبی و مهاجرت حضرت حیقوق نبی به تویسرکان ( در
حدود 700 سال قبل از میلاد) و وجود تپه ی باستانی باباکمال
در تویسرکان و تپه ی باستانی نوشیجان در نزدیکی ملایر نیز
حاکی از قدمت این سه شهر می باشند.
همچنین آثار تاریخی و فرهنگی متعدد موجود در همدان، موجب
شد تا در جلسه ای مورخه 2/2/1370 شورای عالی شهرسازی و
معماری کشور، این شهر به عنوان یکی از شش شهر تاریخی و
فرهنگی کشور شناخته شود.